Zomer
2013, Trainster: Astrid van Kooten,
Hulphondengebruikster Erna Aarsen en Alyda Griffioen
met respectievelijk Kaiko en Zorak hadden zich ingeschreven voor de
SummerSchool met allerhande speels activiteiten voor hun honden. Er was een
grote belangstelling, zodat er steeds een wisselend gezelschap was van 6 tot 7
honden en hun baasjes.
Ik vroeg Astrid toestemming
om mee te komen i.v.m. met mijn opleiding bij DogVision en om, indien nodig,
een stel extra handen en voeten te zijn voor Erna en Alyda. Vanwege mijn
vakantie, kon ik slechts drie van de 6 lessen bijwonen.
Elke les bestond uit drie of vier verschillende
activiteiten, waarbij afwisselend behendigheid, snelheid en/of gehoorzaamheid
werd gevraagd.
Enkele
voorbeelden:
·
Kan de hond langs een verleidelijke rij speeltjes snel naar zijn baas lopen,
of moet elk speeltje worden besnuffeld en opgepakt?
·
Wie kan het snelste een bepaalde opdracht uitvoeren en is dan als
eerste aan de overkant?
·
Wie vindt het speeltje?
·
Wie is kwispelkampioen?
·
Kan de baas vier glazen water op een blaadje heen en terugbrengen en
ondertussen slalom lopen met de hond?
Kaiko en Zorak vonden het,
net als de andere honden, één groot feest en ze waren elke keer opgewonden als
ze het veld opkwamen. Het overdragen van een mandje met daarin een
bedankkaartje (aan het begin van de laatste les) verliep dan ook niet geheel
vlekkeloos. Het was zo spannend om Astrid weer te zien! Maar de intentie was
goed.
Kaiko gedroeg zich soms als
een clown, maar op de laatste dag ontroerde hij iedereen toen hij uit de tunnel
kwam, zijn riem kwijt was en die spontaan even zelf uit de tunnel ging halen!
Zorak stormde na elke
oefening direct terug naar Alyda. (De oude rolstoel manoeuvreert zo slecht, dat
Ondine even de ren- en slalomspelletjes met Zorak deed.) Hij werd unaniem
gekozen tot kwispelkampioen!
Astrid wist alle baasjes en
honden te motiveren, ze legde de spelletjes goed uit en iedereen voelde zich
veilig. Soms leek ze net een sportverslaggever: “Kijk hem gaan, goed, hoor,
oei, bijna, ja, dat is even verleidelijk, maar nee, hij doet het niet, goed
gedaan!”. In haar stem en verhalen zaten aanmoedigingen voor baas en hond,
complimenten en tips voor de baas en stembeloningen voor de honden. Ook speelde
ze steeds in op de verschillende (on)mogelijkheden van hond en baas. Erna en
Alyda hoefde zich niet speciaal of anders te voelen en de hulphonden deden het
prima.
Mijn gepensioneerde hulphond
Flip (de vorige hond van Erna) krijgt vaak te horen dat hij nu, tijdens zijn
pensioen, eindelijk kan genieten. Ja, hij geniet, maar ook zijn hele werkzame leven
was een feest, 24 uur per dag bij het baasje en altijd aandacht en
activiteiten: welke ‘gewone’ hond krijgt dat? Zorak en Kaiko kregen daarbij ook
nog deze zes feestavonden, ze boffen met zulke actieve vrouwtjes en met de
inzet van Astrid.
Het waren leuke, afwisselende
lessen, waaraan iedereen plezier beleefde.
Bedankt!
Ondine de Hullu
