Met bus en trein

Het werd toch mooi weer en dus ging de wandelafspraak in Velsen door. Een prachtige gelegenheid om met bus en trein te reizen, een ervaring die Amy absoluut in haar socialisatie proces nog moest meemaken.

Het instappen in de bus was lastig, maar verder is het gewoon 'een grote auto'.
De trap op in het station, terwijl er drommen mensen naar beneden komen lukte niet. De tijd die we nog hadden tot het vertrek van onze trein hebben we gebruikt om met de lift en later toch trap op en trap af (lang leven de tube zalm) perrons te bezoeken en aankomende en vertrekkende treinen te zien (en heel veel mensenbenen en rolkoffers en andere spannende zaken.)

De trein in was ook even een spannende stap, maar Amy zette die toch, maar toen vonden we allebei de trapjes naar boven of beneden toch echt een beetje te veel van het goede. We vermaakten ons op het balkon.
In Haarlem wachtte Erna met de auto op ons, dat was spannend, want Amy wilde iedereen enthousiast begroeten, maar moest tussen mijn benen blijven zitten, maar ook dat lukte.

Daarna in een heerlijk zonnetje wel een uur gerend met Kaiko en Zorak en andere honden, helemaal geweldig. Slapend naast Kaiko weer terug naar het station.

Even wat drinken uit de opvouwbare bak en even wachten. Nu droeg ik haar de trein en en direct door naar boven, zodat ik kon zitten en Amy kon liggen. Die kauwde op een kauwbotje, hielp toen de schoonmakers door eerst een dekseltje en daarna een koffiebekertje onder de bank vandaan te toveren en ze sliep even.
In Leiden sprong ze zelf uit de trein en namen we de lit naar beneden. Even wachten op een bus, even een kontje om erin te komen en een kwartier later waren we lekker thuis!

Een terugblik op het leven en overlijden van Flip

Flip

1-2-2001         16-12-2013

Het was een verrassing toen Erna Aarsen, één van de rolstoeldansers van Amstelveen, aankondigde dat ze een hulphond zou krijgen. Het was toen nog een vrij onbekend fenomeen. Vanaf het begin was ik veel met Golden Retriever Boris in de weer: ik mocht hem wassen en borstelen en meenemen naar het strand. Erna lag toen vaak in het ziekenhuis en Boris bleef dan bij mij. In de tussentijd ving ik ook enkele KNGF-hondjes op.

Toen Boris met pensioen zou gaan besloten we dat hij bij mij zou komen wonen. Op 8 september 2002 was het zover: en na een zorgvuldig geplande prepensioenperiode verhuisde Boris definitief naar Amstelveen. In Haarlem volgde Flip, (een zwarte kruising Labrador Retriever x Golden Retriever) Boris op.

Het duurde net iets meer dan één jaar. Ongeveer 6 weken na zijn 12^e verjaardag (26 september 2003) maakten Erna en ik de zware gang naar de dierenarts. Boris liep nog één maal langs de plank waar bij de dierenarts de lekkere koekjes lagen en viel toen op onze benen in slaap. Helaas kreeg hij nog een epileptische aanval, maar daar heeft hij zelf niets meer van gemerkt. Hij stierf met zijn kop op mijn schoot. Het verdriet was groot, heel erg groot en met veel tranen ruimden we alle spullen op.

 Maar het beef trekken. Er kwamen verschillende honden voor korte tijd en in 2007 ging ik definitief op zoek. Ook al vond ik 8,5 jaar te oud, ik keek binnen een uur wel zes keer opnieuw naar die ene foto op een herplaatsingssite en het verhaal erbij. En enkele weken later verhuisde Golden Retriever Beau naar Amstelveen. Van een lekkere dikke, luie schommel, die erg weinig had geleerd veranderde zij in een slanke, sportieve, actieve en gehoorzame, maar heerlijk eigenwijze hond. We deden cursussen, wandelden veel en ze ging vrijwel altijd mee naar het werk. Ineens werd ze heel erg ziek en anderhalve dag later overleed ze, 11,5 jaar oud, op 26 november 2010 bij de dierenarts, terwijl ik er naast zat en haar aaide, hoewel ze al in coma was.

Gelukkig wisten we dat het nog maar een paar maanden zou duren voordat Flip aan zijn pensioen toe was, dus ondanks dat het verdriet opnieuw erg groot was – zeker door het afschuwelijke einde -, verliep het proces toch anders dan bij Boris. (Helaas moest ik in de maanden erna nog tweemaal naar de dierenarts, eerst met kater Jip, die suikerziekte had en epileptische aanvallen kreeg en toen met poes Janneke, die wat dement werd, eenzaam was zonder Jip, en waarschijnlijk een hersenbloeding heeft gekregen.)

Er volgde weer een prepensioenperiode, waarbij Flip steeds vaker in Amstelveen was. Op 2^e Pinksterdag 2011 verhuisde hij definitief en 2 maanden later verhuisde hij mee naar Rijnsburg. We hadden een prachtige tijd met deze bijzondere hond. Wandelen, ook met Erna, zwemmen, spelen met de bal, knuffelen, aandacht vragen door zijn kop onder je arm te duwen, schoenen brengen en je achterna lopen met wat je had laten vallen…. Maar vooral een lieve, rustige, stabiele en betrouwbare hond!

Hij bleef er voor zijn leeftijd geweldig uitzien. Hij haalde, zoals 'afgesproken' met gemak zijn 12^e verjaardag en soms fantaseerde we al over een leeftijd van 13 of 14 jaar! Wij hoopten in ieder geval dat hij toch minimaal een half jaar kon helpen met het opvoeden van onze pup Amy, die op 21 oktober 2013 in huis was gekomen.

Ineens betrapten we erop dat we het niet meer over een half jaar, maar over maanden, weken, een week hadden… In heel korte tijd leverde  hij heel veel in. Lopen ging moeizaam en zijn model veranderde. Ineens had hij ook een rare dikke buik.

Zaterdag wandelde ik samen met Amy en Flip met een vriendin met een even oude spaniël. Zondag kwam Erna en hadden we een heerlijke tijd in de duinen. We maakten veel foto's, maar we maakten ons ook zorgen!

Maandag 16 december 2013 hadden we een dag gepland naar Den Bosch en naar de familie van Amy. We wandelden met alle honden in Herperduin en Flip was op zijn manier actief, vooral omdat Marjolein een boterham in haar zak had. Maar we begonnen ons erop voor te bereiden dat de afspraak die ik 's morgens al voor de avond had gemaakt om even te overleggen met de dierenarts, wel eens heel anders zou kunnen worden ingevuld. Erna bedacht hetzelfde en bood aan om mee te gaan naar de dierenarts.

Om 19.00 uur kwam Erna en ze zag het direct: dit is het einde en we waren het er gelukkig allemaal helemaal over eens…

Het was vreselijk om Flip zijn tuig om te doen en met hem het huis uit te wandelen. Zo als altijd liep hij zo trouw en bereidwillig mee, terwijl bij ons de tranen stroomden.

Bij de dierenarts vertelden we in tranen dat we ons zorgen maakten en ook dat we absoluut niets meer wilden wat levensverlengend zou zijn. Flip was tenslotte bijna 13 jaar, had al jaren staar (zag hij nog wel iets?) en zijn gewrichten werden steeds slechter.

Beroepshalve somde de dierenarts alle mogelijkheden op en deed ook nog een punctie om te kijken of het bloed of ander vocht was in de buik. Het spoot er uit, maar was geen bloed, een relatief goed teken. Maar… een milt eruit halen of een andere operatie? Nee, we bleven bij ons standpunt en de dierenarts en de assistente gaven ons achteraf allebei gelijk: "Wij dachten tenminste aan het dier, en niet aan onszelf!" Dus: "Dan neemt u nu afscheid van Flip?". In duet: "Ja!".

Flip liep trouw mee naar de OK, wij gingen op de koude grond zitten en Flip kreeg een spuitje. Vrijwel direct viel hij op onze benen in slaap. Een tijdje later kwam de dierenarts en hij vroeg nogmaals of we het er mee eens waren en Flip kreeg zijn tweede spuit. Het duurde niet lang, of hij was overleden. We aaiden hem nog een poosje en ik sloot zijn ogen.

Als we naar hem keken zagen we dat de voorkant er oud, maar nog goed eruit zag, maar de achterkant was zichtbaar ziek. Nee, we waren geen week, geen dag, wellicht zelfs geen uur te vroeg!

Verdrietig reden we met het lege tuig terug naar huis, en we huilden met ons drieën om dit verschrikkelijke verlies. Erna reed naar huis en Ondine maakte een 'rouwbericht' voor mail en facebook.

Er kwamen vele tientallen reacties via post, mail en facebook. Flip was echt een speciale hond, die in zijn leven voor Erna heel veel heeft betekend maar ook veel andere mensen heeft geraakt.

Dat gaf troost, evenals de prachtige foto die in oktober van Flip was gemaakt en het schitterende fotoboekje dat Erna heeft samengesteld.

  

Rijnsburg, december 2013

Ondine de Hullu

Op twee kerstdag naar het strand

Wie zou er het meeste hebben genoten???

Amy en kinderen

Prachtig om te zien hoe Amy met de kinderen speelt (en andersom) en hoe ze elkaars gedrag spiegelen!

Erna's terugblik op 2013

Op de volgende link is een mooie terugblik te zien op 2013 met prachtige foto's van Kaiko en Erna. Ook nog beelden van Flip!
http://www.hulphond.nl/blogitem/?90044861&rl=1

Uitwaaien...

Uitwaaien op het strand en even vlakbij Flip zijn, die deze week is uitgestrooid in zee.

Herperduin, Flip's laatste dag

Heel veel foto's van een wandeling in Herperduin. Daar had Flip als hond in opleiding en met Erna al heel veel pootpassen liggen. Nu met de hele familie van Amy (Marjolein, oma Evita, mamma Famke en halfbroer Sjef) even heerlijk wandelen, nog zonder het besef dat dit werkelijk de laatste wandeling zou zijn...

Eerst een selectie van foto's waar Flip op staat.



Meerdere prachtige series actiefoto's van de hele meute vandaar het enorme aantal...

Afscheid van Flip

Flip

1-2-2001    16-12-2013

Tot ons grote verdriet hebben we vanavond moeten besluiten om Flip te laten inslapen.

Tijdens de laatste twee weken zagen we hem veranderen, in de laatste dagen ging hij heel snel achteruit.

In goed overleg - en zoals we dat altijd al hadden besproken - hebben Erna, Marita en ik besloten af te zien van verdere onderzoeken en de kans op toenemend lijden en een verdere aftakeling.

Wij zullen deze heel bijzondere (hulp)hond ontzettend missen, maar hij is gestorven zoals hij heeft geleefd, rustig, waardig en met toegewijde aandacht voor ons!

Ook kleine Amy zal haar grote makker missen, ze heeft zoveel van hem geleerd en zo vaak aandoenlijk met hem gespeeld.

De herinneringen aan een prachtig leven, met gisteren nog een duinwandeling in Katwijk en vandaag een wandeling in Herperduin, zullen wij altijd met ons meedragen!

Veel plezier, Flip, daar achter de Regenboogbrug, waar in ieder geval Boris, Beau en heel veel andere hondenvriendjes op je wachten!

Erna Aarsen

Ondine de Hullu

Marita Netjes

Amy

Naar de duinen met Erna en Kaiko

Even heerlijk genieten van zon, frisse wind en heerlijke honden!
We maakten allebei meer dan 50 foto's en aan elke foto is wel iets heel aparts of leuks. Dus de selectie hieronder is nog steeds groot!

Uitwaaien op het strand

Voor het eerst op het strand!
Lekker hollen, Flip lekker snuffelen...
We zagen een pup van 14 weken, uit de verte waren ze niet van elkaar te onderscheiden, al bleek de ander bruin te zijn. Amy schoffelde haar na wat spelen onderuit en Flip kwam nog even 'helpen'. Wel bracht Amy de bal van de ander netjes bij mij terug!

Amy ontmoet haar broer Jeroen

Heerlijk ravotten en rennen, zo snel en beweeglijk dat de foto's vaak niet scherp zijn.
Erna's broek en rolstoel bleven niet schoon...
Daarna alle vormen hulphond (in opleiding, in functie, met pensioen en 'niet toegelaten') op de foto.